Grzech
Wierzymy, że pierwszego człowieka stworzył Bóg na swoje wyobrażenie (1 Mojż. 1,27), to znaczy jako istotę dobrą, świętą i niewinną (Kazn. Sal. 7,29; patrz też 1 Mojż. 1,31), która była w stanie Go czcić, łączyć się z Nim i być szczęśliwą (1 Mojż. 2,25; 3,8). Jednak dając się uwieść szatanowi, człowiek zgrzeszył (1 Mojż. 3,13; Obj. 20,2; Jan 8,44), odstąpił od Boga, utracił podobieństwo do swego Stwórcy i natychmiast z ciałem i duszą wpadł w stan śmierci (1 Mojż. 2,17; Mat. 8,22; Ef. 2,1; Rzym. 8,6; patrz też Rzym. 6,23; Kol. 2,13). Ponieważ wszyscy ludzie pochodzą od Adama, odziedziczyli jego grzeszną i całkowicie zepsutą naturę, poczynają się i rodzą w grzechach (Ps. 51,7; 58,4) jako dzieci gniewu (Ef. 2,3), nie mające zdolności i ochoty do jakiegokolwiek dobra, lecz wyłącznie skłonność i zdolność do zła (Rzym. 8,7; 1 Mojż. 8,21; Jer. 17,9; Mar. 7,21-22; Łuk. 24,25; Mar. 16,14; Rzym. 3,10-12).